Saul mandò uomini a sorvegliare la casa di Davide e ad ucciderlo

Դաւիթին երգը, երբ իր տունը պաշարեցին զինք մեռցնելու համար Davide: Quando Saul mandò uomini a sorvegliare la casa e ad ucciderlo.

Թշնամիներէս զիս փրկէ՛, ո՛վ իմ Աստուածս.

Իմ վրաս ելլողներէն զիս պաշտպանէ՛։

2 Անօրէնութիւն գործողներէն զիս ազատէ՛

Ու արիւնահեղ մարդոցմէն զիս փրկէ՛։

3 Վասն զի ահա իմ անձիս համար դարանը մտան,

Զօրաւոր մարդիկ իմ վրաս հաւաքուեցան։

Ո՛չ թէ մեղքիս ու յանցանքիս համար, ո՛վ Տէր։

4 Մեղք չունեցած ատենս ալ վրաս վազեցին ու պատրաստուեցան.

Արթնցի՛ր, զիս դիմաւորէ՛ եւ նայէ՛։

5 Ո՛վ Տէր Աստուած զօրութեան, Աստուած Իսրայէլի,

Արթնցի՛ր եւ բոլոր հեթանոսները քննէ՛։

Չար անօրէններուն բնաւ մի՛ ողորմիր։ (Սէլա։)

6 Անոնք իրիկունը ետ կու գան,

Շան պէս կ’ոռնան

Ու քաղաքին չորս կողմը կը պտըտին։

7 Ահա իրենց բերնէն չարութիւն դուրս կը թափեն,

Անոնց շրթունքներուն վրայ սուրեր կան,

Վասն զի կ’ըսեն. «Ո՞վ պիտի լսէ»։

8 Բայց դո՛ւն, ո՛վ Տէր, անոնց վրայ պիտի ծիծաղիս։

Բոլոր հեթանոսները ծաղր պիտի ընես։

9 Ո՛վ իմ զօրութիւնս*, քեզի պիտի սպասեմ,

Վասն զի Աստուած է իմ ապաւէնս։

10 Ողորմութեանս Աստուածը ինծի պիտի հասնի.

Աստուած պիտի ցուցնէ ինծի թշնամիներուս կորուստը։

11 Մի՛ մեռցներ զանոնք, որպէս զի ժողովուրդս չմոռնայ.

Զանոնք ցիրուցան ըրէ՛ քու զօրութիւնովդ

Ու վար ձգէ՛ զանոնք, ո՛վ Տէր, մեր վահանը։

12 Անոնք իրենց բերաններուն մեղքին ու շրթունքներուն խօսքին համար

Իրենց ամբարտաւանութեանը մէջ թո՛ղ բռնուին,

Նաեւ անէծքին ու սուտին համար որ կը խօսին։

13 Կորսնցո՛ւր բարկութիւնով, կորսնցո՛ւր զանոնք՝ որպէս զի ոչնչանան

Ու գիտնան թէ Աստուած կը տիրէ Յակոբին վրայ

Մինչեւ երկրին ծայրերը։ (Սէլա։)

************************

[2]Liberami dai nemici, mio Dio,

proteggimi dagli aggressori.

[3] Liberami da chi fa il male,

salvami da chi sparge sangue.

[4] Ecco, insidiano la mia vita,

contro di me si avventano i potenti.

Signore, non c'è colpa in me, non c'è peccato;

[5] senza mia colpa accorrono e si appostano. 

Svègliati, vienimi incontro e guarda.

[6] Tu, Signore, Dio degli eserciti, Dio d'Israele,

lèvati a punire tutte le genti;

non avere pietà dei traditori.

[7] Ritornano a sera e ringhiano come cani,

si aggirano per la città.

[8]Ecco, vomitano ingiurie,

le loro labbra sono spade.

Dicono: «Chi ci ascolta?».

[9]Ma tu, Signore, ti ridi di loro,

ti burli di tutte le genti.

[10]A te, mia forza, io mi rivolgo:

sei tu, o Dio, la mia difesa.

[11]La grazia del mio Dio mi viene in aiuto,

Dio mi farà sfidare i miei nemici.

[12]Non ucciderli, perché il mio popolo non dimentichi,

disperdili con la tua potenza e abbattili,

Signore, nostro scudo.

[13]Peccato è la parola delle loro labbra,

cadano nel laccio del loro orgoglio

per le bestemmie e le menzogne che pronunziano.