Գարուն - Primavera dell'esule di Mkrtich Beshiktashlian

Մկրտիչ Պէշիկթաշլեան
(Mkrtich Beshiktashlian)
(18 agosto 1828 - 29 novembre 1868)

Գարուն

Ո՛հ, ի՜նչ անուշ եւ ինչպէս զով
Առաւօտուց փչես, հովի՛կ,
Ծաղկանց վրայ գուրգուրալով
Եւ մազերուն կուսին փափկիկ,
Բայց չես, հովի՛կ, իմ հայրենեաց,
Գնա՛, անցի՛ր սրտէս ի բաց։

Ո՛հ, ի՜նչ աղու եւ սրտագին
Ծառոց մէջէն երգես, թռչնի՛կ,
Սիրոյ ժամերն ի յանտառին
Զմայլեցան ի քո ձայնիկ.
Բայց չես, թռչնի՛կ, իմ հայրենեաց,
Գնա՛, երգէ՛ սրտէս ի բաց։

Ո՛հ, ի՜նչ մրմունջ հանես, վտա՛կ,
Ականակիտ ու հարդարտիկ,
Քու հայելւոյդ մէջ անապակ
Նայինք զիրենք վարդն ու աղջիկ.
Բայց չես, վտա՛կ, իմ հայրենեաց,
Գնա՛, հոսէ՛ սրտէս ի բաց։

Թէպէտ թռչնիկն ու հովն հայոց
Աւերակաց շրջին վրայ
Թէեւ պղտոր վտակն հայոց
Նոճիներու մէջ կը սողայ,
Նոքա հառաչք են հայրենեաց,
Նոքա չերթան սրտէս ի բաց։

Libero adattamento poetico in Lingua Italiana

PRIMAVERA

(dell'Esule)

   

Come spira balsamica
al mattino la brezza!
Ma se trecce di vergini,
steli di fiori accarezza,
la brezza mia non è.
"Soffia lungi da me!"

Come gradito all'anima
scende d'uccello il pianto!
Ma se l'ore più languide
stupiscono a quel canto,
l'uccello mio non è.
"Vola lungi da me!"

Va il ruscello e il pio murmure
desta le valli ombrose;
stuoli specchia di giovani,
specchia cespi di rose,
ma il rivo mio non è.
"Scorri lungi da me!"

Brezza e uccello d'Armenia
cui tra i ruderi è il volo;
ruscellin che in Armenia
tra i cipressi erri solo;
Patria, s'io piango in te,
"Patria, resta con me!"

   

da: Massimo Spiritini, Poeti del mondo, Garzanti, Milano 1939, revisione di Dario Chioli